0 comments tagalog post, yikes!

Mga bandang 6:15 nabuksan ni Yatch ang usapang "gender wars" habang nagbabantay kami ng kapapanganak pa lang na pasyente.
YATCH: Ang tagal itahi noh?
AKO: Kaya nga.
YATCH: Ang hirap naman maging babae, grabe tingnan mo yung hirap ni nanay.
AKO: Buti ka pa nga lalake ka eh.
YATCH: Ou, at ikaw babae. Every month may masakit sainyo, masakit pag gumawa ng baby, masakit rin pag manganganak kayo.
AKO: Ang galing, buti ka pa na-realize mo yang bagay na yan.

Tama nga naman ang friend at seatmate kong si Yatch. Mahirap talaga maging babae. Masasabi ko na rin na ang mga babae eh designed maging shock-absorbers, yung tipong matatakbuhan mo pag wasak na wasak na ang mundo mo. Tingnan nyo ang mga nanay nyo, diba sila ang laging sumasalo satin kahit anong gaawin natin? Malakas din ang pain tolerance ng isang babae kung kukwentahin sa buong pagkabuhay niya sa mundong ibabaw. Uulitin ko lang sinabi ni Yatch. Every month may masakit dahil sa dalaw. Pag gumawa ng baby masakit rin. Pag nanganak, isang paa nasa hukay na, puspusang pag-ire, dinudugo at sobrang nasasaktan. Yun eh maliban na lang kung nagpa CS si nanay. Idadagdag ko pa jan ang sakit ng ulo pagdating sa mga asawang pasaway at sa mga anak na hindi na malaman kung galing sa impyerno o nasa "rebellious stage" lang.

Mas naiintindihan ko na kung ano ang hirap na dinaranas ng nanay ko sa pagpapalaki saming 2 pasaway nyang anak. Kaso nagpa-CS siya kaya easy lang ako ilabas kahit sobra na ako sa buwan, heehee. Iritable ako, kagaya lang ng nanay ko. Alam nya rin na yun ang talagang namana ko sa kanya. Pero madalas ako maging demonyong anak at laging iritable pag dating sa mga tanong nya. Na-realize ko na, mahirap akong maging anak. (Halakhak) Pero mahal ko nanay ko kasi hindi nya ko pinapalayas kahit minsan pasaway ako. (Halakhak ulit)

Hindi ko alam kung bakit naisip kong gawin tong post na 'to. Siguro masyado lang overwhelming ang pagdduty ko sa lying-in. Ebidensya 'to na hindi lang puro skills ang natutunan ko sa duty na 'to, kundi "life-realizations" kumbaga.

Sana kayo, dumating rin ang oras, kahit hindi Mother's Day eh marealize nyo kung ano ang pinagdaanan ng mga nanay nyo para "iluwa" kayo sa mundong ibabaw. Pasalamat kayo, sumigaw ng "TENKYUUUUU MAAAAAAA!" at bigyan siya ng isang malupet at makapigil-hiningang yakap.

Ayiieee.

Labels: DTY, PNDY